Donderdag 27 maart 2008 + Vrijdag 28 maart 2008

Donderdagochtend vertrekken we van Baharia naar Oase Dakhla. De camping is erg gezellig, ’s avonds eten we op de camping ze zijn alleen wel het toetje vergeten! Onvergeeflijk natuurlijk, maar ze willen het goed maken met een kopje thee in een bedouine tent met traditionele muziek. Hugo gaat helemaal los en vermaakt de troepen kostelijk. Hij is aan het dansen en zoals hij later zegt: Ik was aan het jumpen. Erg schattig!

De volgende ochtend gaan we met busjes naar een verlaten oude lemen stad. Hugo vindt het hier helemaal geweldig, allemaal kruipdoor-sluipdoor-weggetjes. Waarom de stad bijna verlaten is wordt niet helemaal duidelijk, onze gids is niet van het spraakzame soort dus we horen niet veel over de stad.
We hebben nog wel even kennis gemaakt met een aardige dame met haar zoontje, maar Hugo wilde toch niet met hem spelen. De vrouw zag er overigens niet zo mooi meer uit, haar man (?) had was esthetische ingrepen gedaan en daar was ze niet echt van op geknapt. Twee dikke blauwe ogen en een behoorlijke snee in haar lip, die ze snel met haar hoofddoek bedekte.

Hier vandaan zijn we naar een pottenbakkerij en overblijfselen van graftombes gegaan. Hugo is hier echt een bezienswaardigheid en iedereen wil even aan hem zitten. Hij wordt hier heel verlegen van en wil niet meer dat ze aan hem komen, hij wil geen handjes meer geven, geen aaien meer over zijn bol: hij is het zat. Bij de graftombes werd hij belaagd door een hele klas kinderen die allemaal heel graag aan hem wilde zitten, met hem wilde spelen of alleen even met hem praten. Op een gegeven moment stonden er wel een stuk of 20 kinderen om hem heen en hij was dus ook heel blij dat we weer de busjes in konden.