Obstakel 1

Obstakel 1 in de voorbereiding op de reis naar West-Afrika, de visa voor Ghana.

Volgens de site van de ambassade moet je er persoonlijk komen om je visum op te halen. Daarnaast moet je 'natuurlijk' in het bezit zijn van een retourticket: je zult er immers willen blijven, dan kunnen we niet hebben
Geen retour-ticket ==> geen visum

Ook dien je twee referentie-adressen met telefoonnummers op te geven. Geen telefoonnummers (je voelt hem al aankomen) ==> geen visum. Bij gebrek aan telefoonnummers zijn ze wel zo vriendelijk om je te wijzen op een aantal folders, waar je wel een nummer uit kunt kopieren. Kennelijk is de waarheid minder belangrijk dan de aanwezigheid van telefoonnummers op de aanvraag.

Tijdens het uur dat we in de wachtruimte mogen zitten, kunnen we de formulieren invullen en met jawel ..............


pritt-stift de 4! pasfoto's op de aanvraagformulieren plakken. Lekker knus, net de kleuterschool.

Wat bijdraagt aan het vermaakt, is dat regelmatig iemand komt melden dat je formulieren goed moeten zijn ingevuld en dat ze geen PIN of Credit Card accepteren, maar alleen hard cash. Je vraagt je dan wel automatisch af in wiens zak die hard cash gaat verdwijnen.

Vervolgens wordt je uitgenodigd in een kamertje, waar twee man je sommeert om zo snel mogelijk alle papieren te laten zien. Enige vertraging wordt hier niet getolereerd. Op het moment dat duidelijk wordt dat Hugo in het paspoort is bijgeschreven en geen eigen paspoort heeft, wordt de zaak heel kort afgehandeld: "Bijgeschreven in paspoort betekent geen eigen aanvraagformulier, zijn foto's moeten op het andere formulier bijgeplakt worden. Hier zijn de formulieren, dag .....

En toen stonden we weer buiten het heilige der heiligen. Oh men, was het maar GTA, dan was het niet goed afgelopen voor sommigen .........


Maar dat is het niet, we plakken na terugkomst in de wachtruimte de foto's op het andere aanvraagformulier en "then we wait ...".

Na enige tijd wachten mogen we het heilige der heiligen weer in en is de zaak snel geregeld. Na betaling van 150 euro (ja, ook gewoon 50 voor Hugo natuurlijk) mogen we een paar nachtjes slapen en de visa weer op komen halen.

We houden het er maar op dat dit een goede voorbereiding is voor wat ons staat te wachten in West-Afrika: geduld is een deugd.