's Ochtends gaan we nog snel even over de markt van Bolgatanga om boodschappen te doen. Daarna nog even afrekenen bij het hotel, waarbij er weer een poging wordt gedaan om ons op te lichten voor 6 euro of weer duidelijk wordt dat het droevig is gesteld met het hoofdrekenen in Ghana. Alles wordt gedaan met de rekenmachine. Tot en met 44 plus 10, wat toch niet echt heel complex is.
We tanken nog even beide tanks vol en gaan op weg naar Burkina Faso. Vlak voor de grens van Burkina Faso ligt Paga. Hier zijn een aantal krokodillenpoelen, waarvan we er een bezoeken: Chief's pool. De 'package' is inclusief het lokken van de krokodillen met een kip, waarna de kip aan de grootste krokodil wordt gevoerd. De krokodillen waren indrukwekkend, maar het gehele gebeuren gaf toch ook een beetje een rare bijsmaak.
Om kwart voor twaalf melden we ons aan de Ghanese kant. Hier volgt een interessant ritueel. Eerst met de "Carnet de Passage" een kantoortje in. Daar wordt deze afgetekend. In het volgende kantoor wordt vervolgens de "Carnet de Passage" en mijn rijbewijs ingeschreven in een of ander logboek. Vervolgens naar de douane, waar we weer een formulier mogen invullen waar we vandaan komen en waar we naartoe gaan. Zucht..... voor de zoveelste keer. Ik kan ook gewoon tekenen voor Daan die honderd meter verder in de auto zit. Dat maakt ze dan weer niets uit !?
Vervolgens voor de grensactiviteiten met Burkina Faso toch nog maar even wisselen op straat (tegen de waarschuwing van de Bradt-guide in), omdat we wat krap bij kas zitten. Martijn controleert de biljetten en vergelijkt die met de biljetten die hij nog van zijn vader heeft gekregen, Vervolgens naar de douane waar we voor 10.000CFA (15.40 euro) per persoon een visum aanschaffen. Dit proces duurt al een half uur. Bij betaling komt de beambte terug met de mededeling dat 1 van de biljetten vals is. Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Uiteindelijk blijkt maar 1 van de biljetten vals te zijn, maar dat is toch weer 15 euro. Martijn is pissed en loopt terug naar de Ghanese grens om de fijne kaffer even op te zoeken en hem of meer te laten terug betalen of hem gewoon bij de politie aan te geven. Helaas, de vogel is gevlogen. Martijn spreekt nog wel, onder valse voorwendselen, een aantal van zijn mede-wisselaars. Na beschrijving komt Martijn wel achter zijn naam, maar hij zit waarschijnlijk die middag op school...... Martijn laat het er dan maar bij zitten.
Vervolgens nog even de "Carnet de Passage" regelen aan de kant van Burkina Faso. Helaas, de dienstdoende beambtes beginnen pas om drie uur. Dus rustig nog even drie kwartier wachten, terwijl het kwik buiten de veertig graden voorbij gaat. Vijf over drie rijden we eindelijk verder. Drie uur voor onze eerste grensovergang: die tijd proberen we in Mali te kloppen.
Vervolgens naar natuurpark Nazinga. Na twintig kilometer goede piste is het tijd voor nog 40 kilometer mindere piste. Het is half zes als we eindelijk aankomen op de plek van bestemming.
Martijn heeft voor we beginnen al wat twijfels over de safari, moeten hem namelijk doen met eigen auto. De meeste mensen zijn hier met een jeep, dan is het geen probleem. We vragen vooraf nog wel aan de gids of het wel kan met de truck op safari, maar dat is geen probleem. We nemen alleen de grotere pistes en dan kan het wel.
We zijn nog maar een tien minuten onderweg en Martijn wordt steeds stiller. De pistes worden in rap tempo smaller en de gids moet er steeds vaker uit om boomtakken af te breken omdat we er niet onderdoor kunnen. Na een kwartier gooien we de handdoek in de ring. Dit gaat niet. We zijn veel te groot, te breed en te hoog, met geen mogelijkheid komen we door die smalle pistes heen. Inmiddels weten we dat niet iedere 4-wielaangedreven auto een safari-auto is. Onze truck is dat bijvoorbeeld niet. :-(
Het duurt nog even voor we terug zijn bij het campement, maar na een uur afzien zijn we er weer. We lopen rond de camper om
de schade op te nemen. Er zijn hier en daar wat krassen bij gekomen maar verder valt het gelukkig mee. Terwijl wij hier staan
komt de gids naar ons toe lopen. Hij heeft geregeld dat wij met een Frans stel mee mogen in hun jeep. Martijn is na zijn safariritje
gesloopt en laat de kans voorbij gaan. Daan is toch wel nieuwsgierig naar het park en gaat mee. Zij krijgt een ere plaats boven op het
dak van de jeep, waar je goed uitzicht hebt.
Helaas is het park niet zo indrukwekkend als Mole NP, maar de antilopen onderweg zijn wel mooi. Voor de echt spectaculaire beelden zouden ze iets dichterbij moeten staan, maar het is toch wel leuk. Daan verheugd zich op het wasritueel van de olifanten, iedere ochtend wassen de olifanten zich om 8 uur in de poel. Volgens de bradt guide is dit echt de moeite waard. Helaas de olifanten zijn vandaag viezikken, ze slaan een dagje over :-(
We verlaten het terleurstellende Nazinga en gaan op weg naar Ougadougou. De slechte start van de dag zet echter door.
Na 30 kilometer piste ziet Martijn een erg scherpe kei over het hoofd. Daan had hem wel gezien, maar dacht "Martijn heeft
hem vast wel gezien.". Paaaaannnnnggggg. Klapband. K.t. Remmen, kijken ..... van de band is weinig meer over.
De routine zit er zeker nog niet in. Eerste even op zoek naar het benodigde gereedschap, vervolgens de bouten van het wiel los krijgen. De krik moet eronder, maar waar ook al weer? Op zoek naar het boekje... Tegen die tijd stopt Knud, een vriendelijke Duitse man van (gokken wij) ergens in de vijftig. Hij biedt aan om te helpen en dat is wel erg fijn. Martijn heeft slechts 1 keer eerder in zijn leven een band vervangen en als er iets misgaat met een negentonner op een krik, dan zijn het er maar weinig die dat navertellen. Knud heeft duidelijk (veeeeel) vaker met het bijltje gehakt en met zijn advies en hulp zit de nieuwe band er na twee uur goed op en rijden wij weer verder. Wat behoedzamer, want we hebben geen reserveband meer bij ons.
Onze planning om lekker op tijd in Ougadougou te zijn ligt overhoop. Uiteindelijk komen we om vier uur aan in de O.K. Inn. We parkeren de truck, kleden ons om en duiken direct het heerlijk koele zwembad in. Haaaaaaaaaaaaaaaaaaa, lekker. Deze OK Inn is inderdaad erg oke.
Vandaag gaan we de band laten maken. Malik heeft aan een vriend van hem gevraagd om ons op te halen en naar een goede bandenzaak in Ougadougou te brengen. Wij zijn zo blij dat we Malik ontmoet hebben! Om half tien arriveert Ismael bij onze camper.
Eerst nog even naar de bank. We stoppen even en Martijn denkt met vijf minuten weer buiten te staan. Helaas, er staat een rij waarvoor in een Nederlands supermarkt al weer een extra kassa wordt geopend. Hier is het gewoon even wachten. Als Martijn aan de beurt is, blijkt dat hij voor het omwisselen van euro's naar CFA's zijn paspoort nodig heeft. Weer even terug naar de truck dus.
Vervolgens wordt elk eurobiljet individueel door een machine gehaald ter controle. Heeft de kassier zeker vijf minuten nodig en drie velletjes om het totale bedrag inclusief provisie goed te krijgen. Afgaande op wat we tot nu toe zijn tegengekomen, is het in West-Afrika zeer droef gesteld met hoofdrekenen en soms zels met het gebruik van een calculator. Na 1 uur is eindelijk de 1000 euro omgewisseld voor 648.000 CFA's, hèhè.
We gaan door naar de bandenzaak. Daar blijkt het type band dat we moeten hebben redelijk prijzig te zijn. Ismael gaat nog even shoppen, maar komt terug met de mededeling dat hij alleen duurdere banden heeft gezien. We gaan akkoord met het bedrag van 343 euro en kunnen de band 's middags ophalen. Duur grapje, zo'n geklapte vrachtwagenband.
Na terugkomst nog snel even het zwembad in om af te koelen.
©2009 M. Blankestijn