's Ochtends vroeg om half acht zou de gids ons komen ophalen. Maar ja, dit is West-Afrika dus de gids kwam pas om kwart over acht. Toen hij eindelijk arriveerde, kregen we een tour van een uur, waarbij we helaas weinig apen te zien kregen. Die hadden zich kennelijk ergens anders verborgen. We gingen in op het aanbod om de 'lesser god' van het dorp te zien. iets wat achteraf het beste als een aanfluiting gezien kan worden. Er was een zogenaamde priester en een klein altaar, maar een goddelijk gevoel wilde het nog niet afstralen.
Vervolgens terug naar de camper om alles op te ruimen voor vertrek. En dat blijkt maar weer wat een mazzel het is om onder een gelukkig
gesternte geboren te zijn. De apen die we die dag nog niet gezien hebben vertonen zich op de camp-site. Geweldig!!!
Na de fotografie-sessie gaan we op weg naar Kintampo. Kintampo zelf blijkt niet zo heel veel te bieden te hebben, behalve de watervallen.
En dien zijn dan wel schitterend en uitermate verkoelend.
We brengen een uitgebreid bezoek aan de watervallen en besluiten vervolgens dat we wel zien hoever we het naar Mole National Parc gaan redden.
De weg naar Mole National Parc gaat voorspoedig tot en met Fulfusu. Een keurige asfaltweg, waar we een redelijke snelheid op halen. Na Fulfusu is het een piste van negentig kilometer ...... Minder. Onderweg spelen we nog voor barmhartige samaritaan. Langs de weg staat een taxi met problemen. We stoppen en het blijkt een probleem met de accu te zijn. Hij 'leent' onze accu even, maar dit geeft geen soelaas. Vervolgens komt er nog een bus, waarna zijn taxi naar de kant wordt geduwd. Wij bieden de vier Amerikaanse/Deens vrijwilligsters aan om mee te reizen naar Mole N.P. en daar maken ze graag gebruik van. Ze zijn vanaf twee uur in de nacht bezig om vanuit Kumasi Mole N.P. te bereiken. Na een paar kilometer krijgen we echter zelf problemen. Tijdens het beklimmen van een heuvel loopt het motorvermogen terug en in zijn 1 redden we het net op de heuvel op te komen.
Na wat overleg met het achterland (Ab) proberen we de truck toch maar weer te starten en dat gaat prima. Waarschijnlijk wat vervuiling in het dieselsysteem, wat mede wordt veroorzaakt door het heftige geschud. Iedereen is uitermate opgelucht als we Mole N.P. bereiken en op de plek van bestemming zijn.
Na aankomst is het snel wisselen van kleding: er is een zwembad en Hugo heeft zich daar al de hele dag op verheugd. Daarna nog een laatste blik op het prachtige landschap en vroeg slapen, want morgenochtend wacht ons een vroege tour.
Om kwart over zes gaat de wekker. Om zeven uur staan we bij het Information Center, waar de tour gaat vertrekken. We sluiten ons aan bij een groep waar ook wat 'seniore' burgers aan meedoen, zodat Hugo het tempo voor de twee uur durende tour ook kan volhouden.
De tour is zeer succesvol. We zien meerdere olifanten, antilopes en zwijntjes. Wat mist zijn de apen. Daar zien we er geen 1 van. Ook gaat Hugo als een speer. Uiteindelijk duurt de tour bijna 3 uur en het grootste gedeelte stapt ons mannetjes stoer achter de gids aan.
Bij terugkomst blijken er binnen de korste keren allerlei apen rond de truck te zitten. Kennlijke zitten we op hun terrein of denken ze dat er bij ons wel wat te scoren is. We sluiten de dakramen en zorgen er voor dat ze wat minder makkelijk via de ramen naar binnen kunnen komen. Ze zijn zeer hardnekkig en op een gegeven moment zien we ze liever gaan dan komen. Er is er een zelfs zo brutaal dat hij, terwijl Daan binnen zit, besluit ook naar binnen te komen. Daan en de aap ontmoeten elkaar op de trap en beiden zetten het op een gillen.
De volgende ochtend maken we ons gereed voor vertrek. Onderweg stoppen we even bij Larabanga. Daar staat de witte moskee: de oudste moskee van Ghana. De Bradt-guide waarschuwt expliciet voor mannetjes die geld vragen voor het fotograferen van de buitenkant van de moskee. Dit doen zij met gebruik van boekjes waarin staat wat de donatie is geweest bovenop de 'fee' van 2 cedi per persoon. Vandaag zijn we niet in 'mood' en we weigeren consequent om maar iets te betalen.
De emoties lopen hoog op bij de heren. We worden bedreigd met een "je zult het nog wel merken als je niet betaald. We geven de kenteken door, want dit is een overtreding". We gaan toch gewoon naar de moskee en maken daar foto's. Insjallah. Mocht in het hoogst onwaarschijnlijke geval toch een offiële overtreding dan vertrouwen wij op de efficiëntie van de Ghanese overheid.
We stellen als doel Bolgatanga (ongeveer 50km van de grens van Burkina Faso), de eerste twee uur zijn een piste. De weg ziet er uit als een wasbord, niet omdat het zo schoon is ;-) De hobbels zorgen ervoor dat wij een enorme stofwolk achterlaten, waar we bijna heel West-afrika in kunnen laten verdwijnen. Het loopt allemaal erg voorspoedig en we verwachten dat we om 16.00 uur in Bolgatanga aan zullen komen.
Helaas!! De camper begint te haperen. Hij verliest vermogen en we rijden stapvoets. Als we nog 100 kilometer van Bolgatanga zijn stopt hij er mee. Martijn zet hem langs de kant van de weg en belt Ab. Hij vermoedt dat er vuil in het brandstoffilter in de dieseltank zit, waardoor de brandstoftoevoer niet meer goed werkt. We proberen of de truck weer wil starten en het lukt. We komen steeds dichter bij Bolgatanga, maar twijfelen of we het gaan halen. We bellen weer met Ab en vragen naar het nummer van Malic, dit is een vriend van Ab en Els die hen eerder ook veel geholpen heeft met reparaties aan de truck. Malic blijkt de Han van Afrika te zijn. Hij is erg handig en kent ook veel mensen die handig zijn. We spreken af dat we proberen in Bolgatanga te komen en hij zorgt dat er twee monteurs naar de stad komen.
Het lukt :-) Vlak voor donker komen wij het terrein van het hotel op rijden. De monteurs zijn al in Bolgatanga en komen ook naar het hotel. Het valt mee, na 2 uurtjes sleutelen is het probleem verholpen en rijdt de truck weer. Het was een lange en zware dag vandaag, maar gelukkig is het weer opgelost.
Vandaag gaan we de plaatsen rondom Bolgatanga bekijken. We beginnen met een stevige ochtend wandeling in Bongo. Daan is niet helemaal voorbereid op de klim- en klauterpartij: het elegante rokje en de luchtige slippers blijken niet helemaal te passen bij de wandeling die we maken.
Hugo is helemaal in zijn element. Hij geniet ervan om over de rotsen heen te klimmen en voelt zich erg stoer. Boven op de berg hebben we een fantastisch uitzicht over het dal. Hier boven hebben in vroeger dagen de slaven zich verstopt. Uit dit deel van het land zijn veel slaven gekomen, omdat de mensen hier langer waren waren zij waardevolle slaven.
Na Bongo rijden we door naar Sirigu, hier gaan we kijken naar traditionele ronde hutten. We krijgen een rondleiding door twee compounds. Hier staat ook nog een deel van vroeger. Hutten met hele kleine en lage deurtjes waarin zij zich verborgen voor de slavenhandelaren. Als de slavenhandelaren naar binnen kropen sloegen ze met blokken steen op het hoofd of met vergiftigde speren om zo hun belagers uit te schakelen.
©2009 M. Blankestijn