Vandaag een relax-dag in combinatie met nog wat klusjes. We vullen nog water in de tanks, tanken nog wat Diesel en rotzooien nog even wat met de accu's (werden niet meer opgeladen als we aan de elektriciteit stonden ;-(). Daarnaast gaan Marijke, Ab en Els hun spullen inpakken. Vandaag vliegen zij terug naar Nederland. Om vijf uur is de taxi er en nemen we afscheid. Vanaf nu zijn we met z'n drieën en dat blijft zo tot in Nederland.
's-Avonds eten we, na zes dagen uiteten, eens bij de camper. Wel zo relaxed.
Hugo en Martijn gaan nog snel even de botanische tuin bezoeken. Het had zo een plaatje van een bezoek aan de Efteling kunnen zijn.
Zo sprookjesachtig ziet het er uit.
Ondertussen maakt Daan de camper rijklaar, althans dat is het plan. Als de Ghanese vrouwen Martijn en Hugo zien vertrekken zien zij hun kans
schoon om even bij Daan langs te gaan en een kijkje in de camper te nemen. Eerst verschijnen er 3 dames die even komen kijken wat er in die
gele vrachtwagen zit. Kennelijk weten de Ghanese dames wat netwerken is, want in no-time komt het hele dorp kijken. Van rijklaar maken is zo
geen sprake natuurlijk.
Als alles weer is ingepakt en opgeruimd vertrekken we naar Tema naar de Mercedes-garage voor nog wat kleine klussen. Daar komen we pas om 12 uur aan en helaas..... geen tijd meer die dag. We besluiten om de week er op wel even bij Tema af te buigen. Eerst gaan we naar het noord-oosten richting de Wli-watervallen. Daarna komen we toch "bijna" weer langs Tema als we naar de westkust gaan, waar we een aantal forten gaan bezoeken en stilstaan bij het slavenverleden van Nederland.
Vervolgens richting Akosombo. Onderweg wederom naar de kant gedirigeerd, waar na enig geïnformeer duidelijk wordt, wat de beste man wil:
En blijven lachen ;-) ;-) ;-). Vervolgens wordt er terug gelachen en wordt je doorgewuifd. Mooi land, man ....
Door het korte oponthoud bij de Mercedes-garage zijn we lekker op tijd bij Afrikiko resort. En met recht een resort. Het is schitterend. De prijzen zijn uitgedrukt in dollars en die liegen er niet om. Voor "camping" geldt echter slechts een tarief van 5 dollar per persoon per nacht. Enige vervelende is dat ze 30 dollar durven te vragen voor elektricititeit en water. Dat laten we dus mooi zitten. Het opladen van de accu's en innemen van water doen we wel bij Wli.
Om vijf uur borrel op het terras van het restaurant met uitzicht op de Volta-rivier. Schitterend. Naast ons staat een fles witte wijn in een wijnkoeler met ijs en een servet. That's what I call camping. 's-Avonds eten we lekker bij de camper en gaan we op tijd naar bed.
De rit van Akosombo naar Wli gaat probleemloos. Wel een keer of twee naar de kant van de weg gehaald, maar na wat praten en lachen is er niets aan de hand en kunnen we weer verder.
We voelen ons in Ghana erg welkom. Als we langs dorpjes rijden, rennen de mensen naar de kant van de weg om ons toe te juigen en te zwaaien.
Vooral Hugo is zeer populair. Als we ergens lopen wil iedereen hem even aanraken om te kijken of hij echt is, of het witte eraf gaat als je
er over veegt. Maar als hij in de auto zit is dat pas echt reden voor hilariteit, er wordt gewezen en geschaterd van het lachen.
Wat een verschil met Egyte, waar we met stenen werden bekogeld en werden uitgejouwd. Ghana kan ik echt iedereen aanbevelen! Huur een auto en
reis van lodge naar lodge, het land is ontzettend mooi en de mensen ongekend aardig. Dit hadden we na ons bezoek aan de ambasade toch werkelijk
niet verwacht.
Het landschap verandert langzaam, terwijl we naar het Noorden trekken. Er komt meer bebossing en het terrein wordt wat heuvelachtiger. Erg fraai!
Vandaag gaan we met z'n drieën naar de lagere watervallen. Dit is een wandeling van 1,5 uur en we weten nog niet hoe zwaar hij is. We bereiden ons er dus maar
op voor dat we Hugo een deel moeten dragen. Dit valt enorm mee: het is wel erg warm, maar bij de watervallen zelf is het heerlijk koel. De watervallen zijn
werkelijk fantastisch!! Martijn besluit nu ook de hogere watervallen te gaan bekijken, dit is een ambitieus plan. Dat is namelijk een wandeling van 4 uur! Zeker
omdat we in de periode van de hamatan zitten, wat inhoudt dat het warm en vochtig is. Niet echt de juiste condities om een stevige wandeling te maken.
Niet dat Hugo zich door de hamatan laat tegenhouden, hij heeft besloten om op de terugweg de gids voor te blijven en hij rent het grootste deel terug naar huis. Tegen de tijd dat we weer bij de camper zitten ziet zijn hoofd eruit of hij uit elkaar ploft, maar hij heeft wel gewonnen ;-)
Martijn is vanmorgen belachelijk vroeg vertrokken (6 uur!!) en Hugo en Daan blijven nog lekker even luieren in bed. In Wli koelt het 's nachts lekker af dus we liggen
nog heerlijk onder ons dekentje. Om 8.00 uur komen wij eens uit bed en na een relaxt ontbijt wandelen we door het dorpje op zoek naar brood. Martijn had gezegd dat we
links moesten gaan omdat we dan door de buitenwijken van het dorpje zouden lopen. Hier moet je je zeker geen goudkust bij voorstellen hoor. De dorpjes hebben geen wegen
hier, alles staat kris kras door elkaar gebouwd. Het gaf mij een heel onbehaaglijk gevoel, alsof je dwars door hun tuinen loopt. Waarschijnlijk kennen ze hier het principe
van voortuinen niet, maar toch. De mensen zijn wel erg vriendelijk en vinden het helemaal geweldig dat Hugo er is. Er wordt dus wederom gejuigd "Ebrony" (= blanke) en
iedereen roept omdat ze even Hugo aan willen raken. Hugo vindt het helemaal niks dat iedereen maar aan hem wil zitten, wild vreemde mensen op straat willen hem kussen en
knuffelen. In het dorp kan een vrouw het niet laten en is Hugo te snel af, ze tilt hem op en geeft hem een dikke knuffel. Hilariteit natuurlijk voor het hele dorp :-)
De tocht van Martijn is zwaarder dan verwacht. Dan wordt je toch weer heftig geconfronteerd met het feit dat je al vier maanden met hardlopen bent gestopt ;-). De tocht naar de Wli Upper Falls is echt hiking. Het gaat steil omhoog, is smal en op sommige stukken val je toch een heel stuk naar beneden als je je voeten neerzet.
En als laatste zijn er nog een aantal 'locals' die op vleermuizen en klein wild aan het jagen zijn. Die schieten dus gewoon terwijl Martijn en zijn gids omhoog komen. De gids (medewerker van het reservaat) spreekt de heren toe. maar deze zijn duidelijk niet onder de indruk. De gids vertelt dat bij een eerdere confrontatie al een keer een gids het ziekenhuis ingeslagen is. De lokale 'chiefs' doen niet zo heel veel met de waargenomen overtredingen. Dat het niet zo heel moeilijk is om ze te missen, blijkt wel uit onderstaande foto.....
In totaal duurt het toch bijna twee uur om op de plek van bestemming aan te komen. Als het echte hiken begint, moet Martijn om het kwartier toch zeker even rusten, voordat hij weer verder kan. Op het eindpunt is het het toch allemaal waard geweest. De weg was fantastisch en de watervallen schitterend om te zien.
Onderweg naar Atimpkoku stoppen we voor een bezoek aan de Tafi Atome Monkey Sanctuary. Over een piste van 5 kilometer hobbelen we naar de apen toe. Als we hier aankomen vertelt onze gids ons dat we ongeveer een half uur moeten lopen. Inmiddels weten we dat ze in Afrika slecht afstanden kunnen schatten en de tijd die je hier over zou doen is al helemaal een onmogelijke opgave. Volgens de Bradt Guide komen ze in Ghana niet verder dan kort of lang, iedere nuance hierop is ze onbekend. We bereiden ons dus voor op een stevige wandeling op het heetst van de dag :-(
Het valt gelukkig mee, na 3 kwartier staan we weer terug bij de camping, maar helaas geen aap te zien. Zij vinden het ook te warm en hebben zich terug getrokken in het woud. Wel hebben we een slang gezien die zich snel van het pad uit de voeten maakte. Onze gids vond dit niet heel bijzonder, wat voor slang het was en of hij giftig was kon ze niet vertellen. Hij was ongeveer 50 cm lang en gifgroen. Er worden een paar mannen het bos in gestuurd om de apen te zoeken. Een half uur later gaan we op nieuw op pad voor een wandeling van onbekende duur, maar met succes! We zien na een klein half uurtje lopen de apen! Het moge duidelijk zijn dat dit een 'close encounter' was.
We rijden door naar Atimpoku, naar de camping die we al eerder hebben gehad met het luxe zwembad. Helaas is het zwembad smerig, er drijven wel heel veel dode beestjes en asresten in.
In Ghana hebben ze een heel effectieve manier om te wieden. Voor degene met nog wat achterstand in de tuin hier wat tips uit Ghana. Wacht tot het gras goed droog is en steek het vervolgens in brand. Het branden stopt vanzelf als het gras op is. Soms heb je mazzel en hoef je een aantal bomen ook niet meer te snoeien, omdat het vuurtje ietsje groter is geworden dan gepland. Een enkel keertje loopt het wat uit de hand en brand er ook het een en ander af wat je niet had gewild, maar in Ghanese ogen is dit niet zo'n probleem. Dan bouw je je huis gewoon weer opnieuw op de as van het vorige :-)
©2009 M. Blankestijn