Eindelijk! We verlaten de stad met de reputatie van warmste stad van West-Afrika. We hebben besloten Kayes voor de rest niet meer te bezichtigen. De reparatie was uitputtend genoeg en Kayes schijnt niet zo heel veel te bieden te hebben.
Voordat we Kayes echter verlaten, wil Martijn beide tanks nog even vullen, aangezien de diesel in Senegal duurder is. Bij het eerste tankstation denken ze nog heel even dat ze weer die 'blanke' voor de gek kunnen houden. Ze rekenen gewoon vrolijk met 520 CFA, terwijl op de pomp toch duidelijk een A4-tje hangt met daarop een prijs van 495 CFA. Even vergeten dat in de tijd dat Martijn naar school ging het hoofdrekenen nog niet zo afgezakt was als nu (of als in West-Afrika). Afijn, na een opfriscursus kunnen ze toch de rekenmachine goed hanteren ;-).
De grensformaliteiten aan de Malinese kant van de grens lopen voorspoedig. Binnen de korste keren is het voertuig uitgeschreven, de 'Carnet-de-Passage' ingevuld en de paspoorten gecontroleerd. De Senegalese kant lijkt ook mee te vallen, totdat we proberen de 'Carnet-de-Passage' ingevuld te krijgen. Dat wordt geweigerd!
De 'Carnet-de-Passage' is bedoeld om aan te tonen dat je een auto het land inbrengt, maar ook weer uitvoert. In plaats hiervan komen ze met een vodje (laisser-passer) dat slechts 10 dagen geldig zou zijn. We maken een hoop stampei en Daan gaat behoorlijk beserk, maar helpen doet het niet. Het argument "kijk dan hier ..., jullie hebben deze nog geaccepteerd bij mijn ouders, helpt niet. Uiteindelijk volgt de reden: de 'Carnet-de-Passage' wordt in 2009 niet meer geaccepteerd in Senegal.
De 10 dagen zal uiteindelijk niet zo'n probleem zijn. We gaan eerst naar het Zuiden van Senegal, waarna we via Gambia weer naar Senegal gaan. Hier hebben we minder dagen voor nodig dan die 10, dus wat ons betreft kan die hele politiepost aan het ...
We rijden lekker op weg richting Tambacounda als zo'n 100 kilometer voor Tambacounda een nieuw rood lichtje gaat
branden na een stop. De accu wordt niet meer gevoed tijdens het rijden. K...
Na kortstondig overleg met het thuisfront (Ab), rijden we gewoon door. Waarschijnlijk een probleem met de
V-snaar of met de dynamo. In ieder geval niets iets om langs de weg voor te gaan staan. We rijden door richting
Tambacounda. Onderweg komen we bomen met een gele, groene en rode barst tegen. Heel apart!
Eenmaal aangekomen bij het hotel blijkt dat ze wel heel erg ruim rekenen voor een overnachting met een camper. 6500 voor de overnachting + 5000 voor gebruik van het zwembad + 5000 voor elektriciteit. Een totaal van 24 euro per nacht. Daan duikt er op en na stevig onderhandelen komen we uit op 15.000 CFA voor twee nachten, inclusief gebruik van elektriciteit en zwembad. In West-Afrika kan zo ongeveer op alles worden afgedongen en het aanbod van een aantal pennen waren doorslaggevend. Heel irritant!!
's Avonds doen we een nieuwe poging om Daan d'r verjaardag te vieren. Een lekker flesje rosé op het terras gevolgd door een lekkere maaltijd in het restaurant doet het al meer op een verjaardag lijken dan haar daadwerkelijke verjaardag :-0.
Vandaag komt de broer van de receptionist (of iemand die als een broer is voor en dat is snel in West-Afrika) om te kijken naar de auto. Altijd een risico, omdat je niet weet wie of wat je krijgt. De beste man kan prima de accu's onder de truck vandaan halen, controleren en reinigen, maar weet het vervolgens niet als het probleem daarmee nog niet is opgelost. Dat probeerde Martijn hem te vertellen, maar ergens in de communicatie ging het mis. In ieder geval zijn de accu's nu weer gecontroleerd en zijn ze goed.
Vervolgens komt er een ander mannetje bij die gelijk richting de dynamo kijkt. Dat is waarschijnlijker en ook hetgeen Ab al gezegd had, hij vertelde ook dat wij een reserve-dynamo mee hebben. De man haalt de dynamo eruit en plaatst de vervanger en neemt vervolgens de kapotte mee om hem te maken. Geen problemen meer!
Niet helemaal natuurlijk. Er is nog geen prijs afgesproken en dat gaat gegarandeerd gezeik opleveren. Er zal geprobeerd worden een (verhoudingsgewijs) schandalig bedrag in rekening te brengen. Martijn accepteert met verve de gerepareerde dynamo, stopt deze in een klep van de camper en sluit deze af. Vervolgens wordt er een belachelijk bedrag genoemd voor het geheel (50.000CFA), waarop Martijn antwoord 'jamais'.
De discussie wordt uiteindelijk gevoerd tussen de elektricien, de broer, de receptionist, een beveiliger, Daan en Martijn. Het openingsbod van Martijn en Daan is 10.000. Wat uiteindelijk wordt verhoogd naar 15.000. Nog steeds een gat van 25.000 met de 40 die de elektricien wil. De dynamo zit al in de auto en op slot, dus veel kan hij ons niet meer maken. Na ruim een kwartier onderhandelen met Daan is hij gezakt naar 20.000, maar lager wil hij niet. Om het geheel kort te sluiten en de discussie te beëindigen, biedt Martijn 18, met het dreigement dat er anders niets komt. Kan hij het opnemen met de lokale autoriteiten (hahaha). We schikken op 18, maar het blijft een hoop gezeur. Waarschijnlijk 1 van de redenen, waarom we geen enkele foto hebben genomen op deze dag ;-(.
Vandaag op pad naar het Nationale park. Bij binnenkomst van het park krijgen we de verplichte gids mee. De weg is redelijk voor een piste, maar soms wel wat krap. Tijdens een van de stops hoort Martijn lucht ontsnappen uit één van de kabels. Lucht is van essentieel belang voor vrachtwagen, aangezien het remmen op lucht gebeurd. Het lijkt wel alsof er bij elke verplaatsing wel iets is met de truck. Het is te hopen dat dat niet zo blijft.
De weg naar het hotel in het park is schitterend. We zien het een en ander aan wild en na aankomst bij het hotel dat gelegen is bij de rivier de Gambia dalen we af naar een stuk wet-lands waar we nog veel meer wild zien. Het park is echt gaaf!
We zien onder andere antilopes, warthogs, bavianen en herten. Daarnaast komen we ook nog een luipaard in een kooi tegen, waarvan de moeder is overleden en die nooit heeft geleerd te jagen.
En als klapstuk zien we nog een hele bavianenfamilie die bezig is aan zijn trektocht richting het water. Grote families die Bavianen!!
Helaas spreekt onze engelssprekende gids weinig engels. Dit maakt het lastig als wij hem vragen of de auto voor morgen al geregeld is. Hij vertelt ons dat hij een lettre heeft en dat hij die afgeeft bij de receptie. Hmmmm, leuk maar is die auto nu geregeld? We laten het er even bij en genieten van het uitzicht. Als we terug bij het hotel zijn begint Daan weer over la voiture. We vermoedden het al, het is niet geregeld :-( Onze gids gaat op onderzoek uit en komt later terug om te vertellen dat een 4x4 geregeld kan worden voor 50.000 CFA voor 4 uur. Dat is wat duur, maar we willen het park graag zien dus gaan akkoord.
Onze gids blijkt zijn zaken niet zo goed geregeld te hebben, de 4x4 is een oude renault 19 geworden en de prijs is 20.000 CFA hoger. Nu komt de auto voor 4 uurtjes al weer op 100 Euro! Dat gaan we dus niet doen, als we bagger gaan rijden betalen we ook voor bagger. Daan vertelt hem dat hij de auto mag regelen voor 20.000 CFA n dat we niet meer betalen. De eigenaar van de auto komt hier zijn bed niet voor uit dus de deal gaat niet door. Weer geen auto :-(
We spreken af om de auto te laten varen en gaan voor de bootsafari. Onze gids komt terug met een mannetje die een boot heeft maar vertelt ons wel dat wij Voor 4 personen moeten betalen omdat de boot niet vol is. GRRRRR Daan heeft het inmiddels helemaal gehad met deze eencellige gids! Zij stuurt de man van de boot weg. Het gaat niet erg goed: geen auto en geen boot :-(
Oke dan een hiking. Maar ook hier wil onze gids ons extra voor laten betalen. Als we namelijk gaan lopen, lopen we meer risico. Dat kunnen wij afkopen door 10.000 CFA te betalen. Niet dat we dan minder risico lopen, maar dan hebben we wel betaald. Dit gaat ons werkelijk te ver en we sturen nu ook de gids weg. Helaas is hij een verplicht aanhangsel en zitten we aan hem vast.
Het is inmiddels donker geworden en wij realiseren ons dat het lastig zal worden om nu nog iets te regelen voor morgenochtend. Maar onze gids verrast ons, hij heeft toch nog iets kunnen regelen. We gaan met een piroque en de prijs is nog steeds hoog, maar voila het moet maar. We willen toch wel heel graag het park zien. 7.15 Uur moeten we klaar staan voor onze boottocht. Dat wordt vroeg uit de veren.
De volgende ochtend om 6.15 uur staan we op. Auw dat doet zeer. Door al dat onderhandelen is het toch wat laat geworden en dan is 6 uur wel heel vroeg. GRRRRRRRR onze gids is zijn ene cel ook nog kwijt geraakt! Hij heeft te horen gekregen dat de boottocht niet door kon gaan, maar het leek hem niet nodig om dat ons te vertellen. :-( Wij gaan volledig uit ons dak, gaan te keer tegen de gids en de manager van het hotel. Uiteindelijk mogen we mee met een groep toeristen uit Gambia. Helaas is hun gids hier niet van gediend. Zij reizen voor Thomas Cook en dit heeft in het reglement gezet dat zij geen anderen in de groep mogen toelaten.
This is the bloody limit!! Martijn gaat helemaal uit zijn dak, hij heeft zin om de restanten van de ene cel van onze gids onder zijn schoen te vermorzelen. Hij is ongeremd, ongenuanceerd en zeeeeeer onvriendelijk! De gids uit Gambia heeft waarschijnlijk van Thomas Cook een aantal conflicthanteringstraininkjes gehad en wist het geheel te kalmeren. Na excuses van Martijn mogen we toch met de groep mee.
Het blijkt een geweldige safari te zijn. We zien de nijlpaarden, prachtig gekleurde vogels en natuurlijk krokodillen. Hier alvast een voorschot op wat we gezien hebben. Bij de impressie staan nog meer foto's. Al blijft natuurlijk dat het in het echt nog veeeeeel mooier was :-)
Een van de gaafste momenten was dat we in de verte zagen dat een hippo in stevige draf over een eiland ploegde. Blijkt maar weer dat het kinderliedje niet helemaal klopt: de nijlpaard heeft de dikste billen ;-)
Na de bootsafari gaan we zo snel mogelijk terug naar de uitgang van het park om onze amoebe te droppen. Op weg naar Tambacounda om even te laten kijken naar het lek in de persleiding. In Tambacounda een mecanicien gescoord die voor zevenenhalve euro de persleiding en het oliefilter vervangt. Daarnaast constateert Daan dat de accu's in het campergedeelte geen stroom meer geven, dus ook gelijk maar op zoek naar een elektricien. Uiteindelijk blijken de aansluitpunten van de accu's door de ruige piste een beetje te zijn losgetrild. Het valt allemaal mee. Al hopen we nu wel dat we zonder mankementen Europa gaan redden, want onderhand hebben we er wel genoeg gehad.
We gaan de nacht wederom doorbrengen bij het Oasis hotel. Na een wedstrijdje tussen Hugo en Martijn, gaan we heerlijk dineren.
eten.jpg)
©2009 M. Blankestijn