Rustdag met weinig te vermelden in een stad waar weinig over te vertellen is. We staan op een vreselijke camping. Het stikt hier van de Franse overwinteraars en dat geeft de camping een heel onaangenaam 'ons kent ons' sfeertje, alleen passen wij niet bij de 'ons'.
Was weggebracht: voor iets meer dan 4 euro gaan ze 4 kilo wasgoed wassen, strijken en vouwen. We hebben alles verzameld (ongeveer 16 kilo) en weggebracht. ;-) Daarnaast nog even in de souk geweest. Daan is goed geslaagd bij de bijouterie.
Vandaag de was opgehaald en dat ziet er beter en het ziet er beter uit dan dat we dat zelf zouden doen.
Zelfs de onderbroeken zijn gestreken!
We gaan samen met een Nederlands stel richting Tafraoute in de Anti-Atlas. Het is een werkelijk fantastische route door ruige heuvels met veel groen over een kleine en smalle weg. Onderweg denkt een taxi-chauffeur nog geld te kunnen overhouden aan die smalle weg en stuurt zijn taxi tegen de truck aan. Dat is natuurlijk een domme actie. Hij claimt dat Martijn niet genoeg aan de rechterkant reed en daarom maar gelijk even 200 dirham (=18 euro) moet afrekenen. Martijn is natuurlijk veel te aardig en zou zelfs wel een schadeformulier willen invullen, maar Daan is kordater. Zij vind dat de man voldoende aandacht heeft gehad en geeft aan dat het zo genoeg is. We geven aan dat we vertrekken en dat houdt het protest snel op.
Na dit kleine intermezzo gaan we na aankomst in Tafraoute naar een kleine camping en boeken in het dorp gelijk een tour voor de dag er op. 's Avonds borrelen we nog even gezellig met onze medelanders.
Vandaag met 4x4 een route door de omgeving van Tafraoute. Eerst gaan we naar Napoleon's hat. Een rotsformatie die lijkt op de hoed van de Franse driftkikker. Vervolgens gaan we door naar rotsformaties die door een Belgische kunstenaar, Jean Verarme, in 1985 zijn beschilderd. Wel grapping, maar de fraaie rotsformaties en natuur had het niet echt nodig. Het ziet wel leuk. Daarna komen we nog een groep schapen tegen, waar Hugo een favoriet in de kudde heeft.
Volgende hoogtepunt is de 'Gorges de Ait Mansour'. We rijden door een vallei met mooie rotsformaties,
maar plotseling wijzigt het landschap. Het wordt ontzettend groen, veel palmbomen en dat in een vallei
van nog een 100 tot 150 meter breed en wanden die recht omhoog lopen. Het is hier schitterend en
we stoppen om een wandeling van ongeveer 1 uur door deze schitterende valei te maken.
Na deze wandeling is het onderhand tijd geworden voor lunch. Helaas stoppen we niet bij een tentje in de 'Gorges de Ait Mansour', maar bij een plaatsje iets verder op. Het heeft wel niet de omgeving, maar ze serveren een heerlijke Tajine met aardappel, groenten en kip. Wij laten het ons smaken.
Na de lunch gaan we via een smal, soms verhard, weggetje een andere vallei in: 'Gorges de Timgueichte'. Hier blijkt waarom de 4x4 nodig is: de weg wordt slecht en we hobbelen een stevig stuk. Wederom leidt de weg door fantastische valleien met palmbomen afgewisseld met valleien met voornamelijke rotsheuvels.
Na terugkomst gaan we bij onze Nederlandse vrienden nog een borrel drinken en net voordat het donker wordt, spoeden wij ons naar 'huis'.
Vandaag gaan we naar Agadir om vervolgens de hoofdweg naar Marrakech te nemen. Na een kilometer of 15 zien we een stel met een kind van een jaar of vier staan te liften. Het zijn Frederic, Sylviane en Titouan. Daan en Hugo gaan samen met Sylviane en Titouan achterin zitten en de jongens spelen al snel met elkaar. Frederic en Martijn zitten voorin, Frederic spreekt zeer goed Engels en er ontstaat een geanimeerd gesprek, terwijl Martijn de truck door bergen/heuvels rond Tafraoute navigeert.
Het gezin heeft een interessante manier om door Marokko te reizen. Ze zijn aan het backpacken en laten zich door heel Marokko vervoeren per taxi's. Die zijn hier zo goedkoop dat je er met een gewone auto bijna zelf niet voor kunt rijden. Daarnaast gebruiken zij de chauffeurs en de mensen die ze onderweg ontmoeten als informatiebron om het hotel of de auberge voor die avond te vinden. Martijn is wel enthousiast. Het is een low-budget manier om een land echt goed te leren kennen. Enige nadeel is dat de slaapgelegenheden qua sanitair waarschijnlijk niet echt geschikt zijn voor een verwende Europeaan (lees Daan).
In een plaats voor Agadir gaan zij er uit op zoek naar een Auberge voor de nacht. Wij rijden door naar Agadir en nemen daar de hoofdweg richting Marrakech. Het schiet niet op op de weg. Er is vrij veel hoogteverschil, waardoor vooral de vrachtwagens tergend langzaam omhoog kruipen. De truck heeft echter niet de souplesse van een normale 'luxe' auto om even bergopwaarts snel te accelereren en te passeren. Wij gaan dus soms ook hele stukken terug naar 20 kilometer per uur.
Om half zes slaan we van de hoofdweg af nadat we een bord met Auberge gezien hebben. Deze ligt waarschijnlijk bij Immouzer, wat nog 45 kilometer ver is. Een beetje ver om nog naar toe te rijden en morgen weer terug. Na een kilometer of 10 zien we een mooie plek voor een bushcamp en we zetten de camper er neer.
Daan pakt een stoel en gaat nog snel even in het afnemende zonlicht zitten. Martijn en Hugo spoeden zich op een
hiking tocht. Dit voert langs smalle paadjes berg op en langs een klein dorpje. Als we door het dorpje terugkeren
krijgt Hugo een bloem en Martijn een brood van een lieftallig meisje. Wederom verdwijnt een (voor)oordeel
over Marokko.
©2009 M. Blankestijn