's Ochtends staan we op tijd op om verder te reizen naar Marrakech. Voordat we kunnen vertrekken, krijgen we van een meisje een nog warm brood aangeboden. Ontzettend lief. In eerste instantie wil ze niets hebben, maar een chocolade-tractatie gaat er wel in. Zij en haar broertje eten het op terwijl zij nog een tijdje naar ons staan te kijken.
Eenmaal aangekomen op de camping, gaan we na de lunch gelijk richting Marrakech met een taxi.
Marrakech is erg toeristisch!! Klederdracht, aapjes en heel erg druk!
Dat is even wennen, zeker voor Martijn. Waarom zien ze niet aan zijn gezicht
dat hij geen nepslang wil, dat hij ook wel weet dat die kraam vol schoenen schoenen verkoopt en nee hij wil
ook geen keramiek :-(
Al vrij snel is Martijn de souk zo zat dat hij zo snel mogelijk weg wil. Helaas is de kaart die we hebben niet erg geweldig en we verdwalen al vrij snel in de kleine straatjes achter de souk. De eerste twee pogingen lopen op een dood spoor. Daan spreekt een stel toeristen aan en vraagt of zij een betere kaart hebben. Dat brengt meer duideijkheid.
We waren op zoek naar een fontein en uit de kaart blijkt dat we hier al weer voorbij zijn. Gek waarom hebben we hem
niet gezien? We gaan terug en ja hoor we hebben hem gevonden. Zie hier het dak boven en de beroemde .... fontein zelf.
Hahahahahhahahah, dat was een goeie grap van die Marokkanen.
We lopen door naar een hotel en vragen of zij een toeristen kaart hebben. Die hebben ze en na hier wat gedronken te hebben gaan we met nieuwe moed de stad in. Dit keer kan Martijn het iets beter hebben, hij blaft de mensen niet meer af en er kan zo nu en dan zelfs een glimlach af. :-)
Na het fontein verwachten we niet veel meer van de bezienswaardigheden van Marrakech. We slenteren nog wat door de souk heen en Hugo is in zijn element. Hij mag aanwijzen waar we naar toe gaan. Hij rent vooruit en bij iedere kruising kijkt hij goed om zich heen en vertelt ons dan welke kant we opmoeten.
Om 18.00 uur houden we het voor gezien en crashen we op een terras voor een koffie met gebak. Voor 2,5 euro genieten we van 3 drankjes en 2 gebakjes: daar kan de Roset (een banketbakkerij in Castricum) nog een puntje aan zuigen :-). Het valt ons op hoe goedkoop Marokko is. Martijn heeft vandaag in de souk een nieuwe portemonnaie gekocht, met de prijzen hier in Marokko kan hij er nog wel drie gaan kopen, want dan houden we geld over. :-)
's Ochtends naar Marrakech. De chauffeur van het busje van de camping biedt aan om ons naar een aantal bezienswaardigheden te brengen voor een aardig bedrag. Gisteren was het niet zo'n succes om op eigen houtje in Marrakech de bezienswaardigheden te vinden, dus dat lijkt ons een goed idee.
Als eerste gaat we naar het paleis Bahia. Dit is werkelijk een schitterend paleis met verschillende typische Marokkaanse elementen: fraai versierde fonteinen en mooie ingelegde plafonds en vloeren. Daar kan Daan nog een voorbeeld aan nemen met haar mozaiekambities ;-). Vervolgens gaan we naar de plaats waar leer gemaakt wordt. Vantevoren krijg je munt in je handen geduwd met de mededeling: gasmasker. Die heb je ook wel nodig! Het leer wordt behandeld met lijm en urine en op sommige plekken is de geur (ammoniak) niet te harden. Het gemiddeld aantal arbeidsjaren en leeftijd van de mensen die hier werken moet wel laag liggen, want dit lijkt ons 1 van de meest ongezonde banen in de wereld.
Als laatste bezoeken we de tuinen van de villa Marjorelle. Dit is een blauwe villa met een hele mooie tuin. De geuren die hier hangen zijn erg welkom na leerwerkplaats. Het is hier wel een beetje druk, maar zeker de moeite waard!
Hierna laten we ons weer afzetten op het grote plein van Marrakech en gaan we de souk weer in. Gisteren hebben we besloten om voor Martijn een nieuw leren jack te kopen. En waar anders dat te doen dan in Marokko! We gaan terug naar de plaats waar Martijn gisteren zijn portemmonaie gekocht heeft. Naast een mooi jack voor Martijn, ziet Daan ook mogelijkheden. Maar als eerste ziet zij een super stoer leren jack voor Hugo. Hij vindt het zelf ook helemaal geweldig. Eerst even thee drinken voor het onderhandelen gaat beginnen. Het team 'Bakkum in Afrika' zet hierbij topspeler Danielle in, terwijl de tegenstander ook een van zijn betere en charmantere verkopers inzet. Uiteindelijk komt er een prijs die voor beide goed is. Voor een prijs waarvoor je in Nederland nog niet een leren jack koopt, kopen we er hier drie. Wij zijn tevreden, we hebben drie mooie leren jassen van een, zover wij er verstand van hebben, zeer mooie en zachte kwaliteit.
Vervolgens gaan we bij een italiaanse ijssalon (!!!!) een lekker ijsje eten. Marokko staat duidelijk veel dichter bij Europa dan de rest van de landen van Afrika die we tot nu toe gezien hebben (inclusief Egypte). De wegen zijn hier goed ze hebben keurige bordjes langs de weg gezet bij afslagen en wat er op de weg rijdt lijkt ook veel meer op het verkeer dat we gewend zijn in Europa. Geen gammele roestige bakken met s-bochten in het chassis. Geen vrachtwagens die nog tot 1,5 meter boven de container zijn overladen. Geen langgerekt kerkhof langs de weg van karkassen van dieren, uitgebrandde wrakken, gekantelde treinwagons, etc.. Geen hutjes van palen en palmbladeren. Als we eten op de markt kopen kunnen we ook iets anders kiezen dan tomaten en uien. Wij hebben het idee dat we Afrika zijn uitgereden en al met een wiel in Europa staan.
We zijn in de middag weer bij de camper en hebben wederom een onuitgenodigde gast op het dak van de camper.
Deze kan echter een stuk minder kwaad dan de apen bij Mole National Park in Ghana. ;-)
Op weg naar de watervallen van Ouzoud. De eerste 150 kilometer is een beetje saai door een vrij vlak landschap.
Kort nadat we de afslag hebben genomen richting Cascades d'Ouzoud wordt het anders. We gaan duidelijk de
Midden-Atlas in. De weg begint zich omhoog te kronkelen en we vallen weer terug naar zo'n dertig kilometer per uur.
Af en toe komen we een erg smalle brug tegen (max. 15 ton, maar ja, klopt dat wel?).
Daan heeft het af en toe wat benauwd, terwijl we omhoog gaan. Ze kennen hier geen vangrail of zeer brede wegen, dus zij kijkt vanaf 2,5 meter hoogte zo ongeveer direct naar beneden en dat is volgens haar zeer diep! Hier een impressie van wat Daan ziet, als ze uit haar raam naar beneden kijkt. In de verte zie je de weg die we hebben afgelegd en direct naast haar loopt de helling steil naar beneden!
Na een kilometer of vijfig komen we aan bij Cascades d'Ouzoud. We sturen de camper direct een camping op en gaan op pad. Eerst even kijken bij de bovenkant van de watervallen. Daan krijgt de kriebels aangezien elk hekje weer ontbreekt. Het maken van foto's vanaf rotsen waar bij struikelen honder meter van leegte wacht, is niet aan haar besteed.
Hierna gaan we gelijk maar naar beneden lopen. Het grootste gedeelte van het paadje (ik weet niet hoeveel treden, maar het zijn er echt heeeeeeeeel veel!) heeft allemaal standjes waar mensen drinken, eten en souvenirs proberen te verkopen.
Het uitzicht op de watervallen is schitterend en onderaan aangekomen zien we een vreselijk uitziend bootje waarmee
je richting het vallende water kunt en naar de overkant. We zwichten voor de foute bloemen ;-). Ach wat kan je gebeuren voor
1,80 euro zegt martijn nog. Tja, de mag brengt ons tot vlak bij het vallende water en wat je dan gebeurd is dat je drijfnat
wordt. We moeten er vreselijk om lachen en laten ons lekker nat spatten. En dat terwijl Martijn in Nederland altijd zo'n hekel
heeft aan het lopen in de regen ...... toch vreemd. ;-)
Hugo heeft er zin en en rent de trap op naar boven. Na een kwart begint Daan (die er achter aan rent) al stevig te hijgen. Hugo heeft het nog erg naar zijn zin en rent lekker door. Martijn is inmiddels achtergebleven omdat hij een foto ging maken. Dit heeft behoorlijk moeite om weer aansluiting te vinden want Hugo houdt het tempo er goed in. Halverwege vraagt Daan of Hugo echt geen pauze nodig heeft, maar hij kijkt haar niet begrijpend aan en rent vrolijk verder. Vlak voor we boven zijn haalt Martijn ons hijgend weer in en als we eenmaal boven zijn, is Martijn best moe geworden en Daan kapot. Hugo niet ..... Die rent nog vrolijk heen en weer en begrijpt niet waarom zijn ouders na al die trappen "iets minder energiek zijn".
©2009 M. Blankestijn